گاگارین چگونه مرد؟

اطلاعات مربوط به مرگ یوری گاگارین برای مدت طولانی با هفت مهر مخفی ماند. اولین نشریه در مورد علل احتمالی فاجعه تنها در سال 1988 در مطبوعات ظاهر شد ، هنگامی که مجله "علم و زندگی" نظر متخصص لئونوف و پروفسور بلوتسرکفسکی را ارائه کرد. پس از آن ، نسخه های جدید مانند یک قرنیه چشم شروع به ریختن کردند. حتی روزنامه نگاران خارجی هم کنار نگذاشتند. و فقط در روز پنجاهمین سالگرد اولین پرواز به فضا از مواد کمیسیون بررسی سقوط هواپیما ، برچسب "مخفی" برداشته شد. همه اطلاعات موثق در مورد نحوه مرگ گاگارین در اختیار مردم بود.

آخرین پرواز

صبح روز 27 مارس 1968 در مرکز آموزش فضانوردان به روال معمول آغاز شد. برخی به آموزش و برخی دیگر به پرواز رفتند. خلبان -فضانورد یوری گاگارین ، پس از استراحت طولانی در پروازها ، آموزش را با مربی - سرهنگ ولادیمیر سرگین ، از سر گرفت. در سه هفته آموزش ، آنها حدود 8 ساعت پرواز کردند - این بیشتر از آن است که یک خلبان جنگنده در یک ماه مجاز باشد.

در ساعت 10:19 ، هواپیمای آموزشی میگ 15 پرواز دیگری را از فرودگاه چکالوفسکی انجام داد. وظیفه گاگارین از تمرینات اولیه دوره آموزشی است: چندین نوبت ، بشکه ، چرخش رزمی و شیرجه. همه چیز در مورد همه چیز 20 دقیقه مهلت داده شد. بر اساس نتایج خلبانی ، سرگین مجبور شد در مورد پذیرش دانشجو در پروازهای مستقل تصمیم بگیرد.

در حال حاضر در ساعت 10:30 ، پس از اتمام کار قبل از زمان مقرر ، هیئت مدیره 625 تماس گرفت و از وی اجازه گرفت تا به سمت چکالوفسکی حرکت کند. مدیر پرواز موافقت کرد ، یوری گاگارین پاسخ داد: "متوجه شدم. دارم انجامش می دهم. " و در ساعت 10:43 هواپیما از صفحه رادار ناپدید شد.

محل سقوط چند دقیقه بعد ، در 65 کیلومتری فرودگاه ، کشف شد. تحقیقات نه تنها به طور کامل ، بلکه به طور کامل انجام شد. کافی است بگوییم که 95 درصد بقایای هواپیما در محل سقوط جمع آوری شده است ، اگرچه 40-60 درصد برای دقیق ترین تجزیه و تحلیل مورد نیاز بود.

بررسی لاشه هواپیما نشان داد که در زمان سقوط میگ 15 در حالت کامل کار بوده است. نه الکل و نه مواد مخدر در خون خلبانان یافت نشد. علاوه بر این ، پزشکان دریافتند که سطح آدرنالین در بدن آنها مطابق با هنجار است. این بدان معناست که فاجعه آنقدر ناگهانی رخ داد که خلبانان حتی وقت ترسیدن نداشتند. چه چیزی می تواند باعث سقوط هواپیما شود؟ یوری گاگارین چگونه مرد؟

جستجوی نسخه ها

هنوز هیچ نسخه رسمی از تراژدی به رسمیت شناخته نشده است. کمیسیون دولتی گزارش نهایی در مورد نتایج تحقیقات را تهیه نکرد: اعضای آن به سادگی نتوانستند به اجماع برسند. محققان تا آنجا که ممکن است اطلاعاتی در مورد شرایط پرواز ، شهادت فرماندهی و ویژگی های اعضای خدمه جمع آوری کردند. اسناد در پوشه ها قرار داده و طبقه بندی شدند.انتشار مطالب در سال 2011 به ما اجازه داد تا 5 گزینه برای توسعه فاجعه فرض کنیم.

نسخه شماره 1: اجتناب از برخورد

در راه بازگشت ، MiG-15 با مانعی روبرو شد: هواپیمای دیگر یا کاوشگر هواشناسی. گاگارین و سرگین از گریز از برخورد ، مانور تندی انجام دادند. هواپیما به دنباله ای رفت که خلبانان نتوانستند با آن کنار بیایند.

نسخه شماره 2: از دست دادن هوشیاری توسط سرگین

در طول پرواز ، سرگین ممکن است دچار حمله قلبی شود - او روی صفحه کنترل انباشته و آن را مسدود کرد. به دلیل سیستم ویژه هواپیما ، گاگارین قادر به پرتاب نبود. صندلی های پرتاب در MiG-15 آموزشی به نوبه خود فعال می شوند: ابتدا ، مربی که در عقب نشسته است از کابین خلبان خارج می شود و تنها پس از آن دانش آموز. درست است ، در این مورد هنوز مشخص نیست که چرا گاگارین وضعیت را به زمین گزارش نداده است.

نسخه 3: از دست دادن هوشیاری توسط هر دو خدمه

هواپیما در ارتفاع 4000 متری قرار داشت. در طول پرواز ، کابین خلبان را می توان تحت فشار قرار داد. با احساس کمبود اکسیژن ، خلبانان اقدام به کاهش شدید کردند. افزایش فشار وجود داشت که منجر به از دست دادن هوشیاری شد.

با این حال ، این نسخه پاشنه آشیل مخصوص به خود را دارد: هر دو خلبان افرادی آموزش دیده بودند. ارتفاع 4000 متری از نظر کمبود اکسیژن نباید برای آنها بحرانی باشد. علاوه بر این ، گاگارین و سرگین دارای اختلاف سنی ثابتی بودند (اولی هنگام مرگ وی 34 ساله شد ، دومی 45 ساله). به گفته پزشکان ، هیپوکسی نمی تواند به همان شیوه بر آنها تأثیر بگذارد. اگر خلبانان هوشیاری خود را از دست می دادند ، در همان زمان نبود.

نسخه شماره 4: اوباشگری در هوا

در دهه 50-60. هولیگانیسم هوایی در بین خلبانان شوروی گسترده بود. گاگارین و سرگین ، برخلاف دستور ، نتوانستند مسیر برگشت را تعیین کنند ، اما در ارتفاعات کم به ورزشهای هوازی پیچیده بپردازند. انجام مانورهای خطرناک منجر به فاجعه شد.

نسخه شماره 5: سهل انگاری مدیر پرواز

مشخص است که مدیر پرواز داده های قدیمی آب و هوا را به گاگارین و سرگین ارائه کرده است. خلبانان باید پیش بینی جدیدی در ارتفاع دریافت کرده بودند ، اما به دلایلی اطلاعات هرگز منتقل نشد.

در 27 مارس 1968 ، پایگاه ابر در شمال شرقی منطقه مسکو در سطح 400 متری زمین قرار داشت - چنین شرایطی برای مانورهای دشوار مناسب نبود. هنگام فرود از منطقه هوازی ، خلبانان با خروج از شیرجه کودتا کردند و وارد منطقه ای از افزایش ابری شدند. در عین حال ، آنها نگران نبودند ، زیرا داده های آنها در مورد مرز ابر نادرست بود (طبق اطلاعات سر ، لبه پایین در ارتفاع 900 متری قرار داشت). در نتیجه ، وقتی خلبانان زمین را دیدند ، ارتفاع برای پرواز سطح به سادگی کافی نبود.

در چه سالی گاگارین درگذشت ، امروزه هر دانش آموز مدرسه ای می داند. اما دلایل مرگ فضانورد را فقط می توان حدس زد. هر یک از نسخه های صوتی حق وجود دارد و هر یک ممکن است تنها نسخه واقعی باشد. با این حال ، اکثر کارشناسان بر این باورند که رهبران مرکز را باید عاملان این فاجعه بدانند: تخلفات انضباطی زیادی در طول تحقیقات فاش شد. این نسخه به خوبی توضیح می دهد که چرا "پرونده گاگارین" به سرعت در قفسه قرار گرفت. در واقع ، در غیر این صورت ، بسیاری از مقامات عالی رتبه باید اتهاماتی وارد کنند - از جمله فرماندهی عالی نیروی هوایی ، که مسئول نظم و ترتیب در واحدهایی است که به آنها سپرده شده است.