شترها چه می خورند؟

شترها ساکن مناطقی با آب و هوای شدید هستند. اکثر نمایندگان دیگر جانوران به سادگی در اینجا زنده نخواهند ماند و اگر به طور تصادفی به اینجا برسند ، تمایل خواهند داشت که این مکانها را در اسرع وقت ترک کنند. علاوه بر این ، شترها شاید سازمان یافته ترین ساکنان بیابان ها هستند. سایر ساکنان دائمی مناطق دارای آب و هوای سوپرآیدیک (یعنی فوق العاده خشک) متعلق به ارگانیسم های کمتر پیچیده هستند: اینها عمدتا بندپایان یا خزندگان خلفی (مارها و مارمولک ها) هستند. چگونه "کشتی های صحرا" با چنین شرایط سخت زندگی سازگار شدند؟ شترها چه می خورند ، بدن آنها در برابر آب و هوای گرم و خشک چه ویژگی های محافظتی ایجاد کرده است؟ ما اکنون در این مورد به شما خواهیم گفت.

باکتریان و درمدار

The جنس شترها در مجموع دو نوع دارد:

• باکتریان ،
• درومدار.

باكتريان دو قوز دارد ، درمدار يكي دارد. زیستگاه اصلی باکتریان آسیای میانه است و نام خود را از نام منطقه تاریخی باکتریا که در مناطق مجاور ازبکستان ، تاجیکستان و افغانستان واقع شده است گرفته است. حدود 4-5 هزار سال پیش اهلی شده است.

درومدار در شمال آفریقا و خاورمیانه زندگی می کند. سالها پیش نیز اهلی شده بود و حتی در فتوحات اعراب نه تنها به عنوان یک گاو گاو ، بلکه به عنوان یک حیوان جنگنده برای سوارکاری شرکت کرده بود. "سواره نظام" شتر به سرعت رقبا را به پرواز در آورد ، زیرا به دلایلی اسب ها به طرز وحشتناکی از شتر می ترسند. درمدرها در حال حاضر فقط به شکل حیوانات اهلی نگهداری می شوند ، اما باکتری ها هنوز در محیط طبیعی خود یافت می شوند. زیستگاه شترهای وحشی باکتریایی چین (منطقه خودمختار سین کیانگ اویغور) و مغولستان است.

شیوه زندگی شترها

از آنجا که شترها در مناطقی زندگی می کنند که تقریباً کمبود فاجعه بار آب وجود دارد ، مجموعه ای از اقدامات حفاظتی را برای حفظ رطوبت دریافتی ایجاد کرده اند. اینها در درجه اول قوز هستند ، که "ذخیره" چربی هستند ، که در غیاب تغذیه منظم استفاده می شود. اگر باکتریان مدت زیادی غذا نخورده باشد ، قوزهای آن به یک طرف کج می شوند (گاهی اوقات در جهات مختلف) ، که نشان دهنده خستگی حیوان است. برعکس ، قوزهای ضخیم "ایستاده" نشان دهنده چاق شدن او است.

شترها می توانند برای مدت طولانی بدون آب و غذا بمانند و از ذخایر چربی خود تغذیه کنند. با پرهیز طولانی مدت از غذا ، آنها تا 40 درصد از رطوبت بدن را بدون آسیب رساندن به سلامتی از دست می دهند ، در حالی که سایر پستانداران با از دست دادن تنها 20 درصد می میرند.شترهای ضعیف ، "آب" و غذای فراوان را "گرفته اند" می توانند در عرض چند ساعت بهبود یابند. Bactrians ، بزرگتر از dromedaries ، می توانند تا 150 کیلوگرم چربی را در قوز خود حمل کنند. وزن بزرگترین نرها تا یک تن است.

درومداریان عمدتا ساکن مناطق گرم هستند. اما محل سکونت باکتریان - آسیای میانه - در معرض نوسانات شدید دما قرار دارد. در زمستان ، در صحرای گوبی ، یخبندان ها می توانند به -40 درجه سانتیگراد برسند. در این رابطه ، شترهای دو قوز دارای خز قابل توجهی بلندتر از شترهای یک قوز هستند.

رژیم شترها

شترها عمدتاً از گیاهان استپی و بیابانی که رطوبت کمی دارند تغذیه می کنند:

• شاخه های جوان ساکسال ،
• بسیاری از گونه ها از saltwort ،
• انبار ،
• پاریفولیا.

و در واحه ها - شاخه های نی آبدار ، برگها و شاخه های درختان. بسیاری از گیاهان شتر نمی توانند هیچ حیوان دیگری بخورند. شترها فقط در هفته می توانند از منابع آب بازدید کنند ، در حالی که مقدار زیادی رطوبت را جذب می کنند. مواردی وجود دارد که یک شتر بزرگ به شدت کم آب 100 لیتر مایع را در یک جلسه نوشید. تفاوت در رژیم غذایی dromedars و باکتری ها ناچیز است و به دلیل منطقه توزیع نمایندگان مختلف گیاهان است.

در غیاب غذای معمول ، شترها می توانند چیزهای بسیار غیرقابل خوردنی را بخورند: به عنوان مثال ، چرم و محصولات چرمی. شاهدان عینی شهادت می دهند که شترها گاهی روی کاغذ (روزنامه ها) و حتی لباس های تن سرباز عرق کرده جشن می گیرند و بی دقتی بدون مراقبت رها می شوند. دومی را می توان با اشتیاق آنها به شور مانند بسیاری از نشخوارکنندگان توضیح داد. شترهای اهلی ، مانند گونه های وحشی ، به منبع ثابت نمک نیاز دارند. بنابراین ، پرورش دهندگان شتر همیشه نمک نمک را در دست دارند و مرتباً بخشهای خود را با آنها درمان می کنند.