Różnica między zespołem a grupą.

Złożone środowisko społeczne staje się podstawą jednoczenia ludzi w różnych społecznościach. Formy takich wspólnot to kolektyw i grupa. W nich każda osoba zajmuje własną pozycję, pełni określoną rolę.

Czym jest grupa

Grupa – wspólnota o określonych wymiarach, oparta na wielu kryteriach, zajmująca odrębne miejsce w społecznej całości. Istnieją duże grupy: terytorialne, wiekowe, religijne i inne. Mogą być realne, czyli tam, gdzie zachodzi interakcja między ludźmi, oraz warunkowe – w nich ludzie nie zawsze znają się bezpośrednio.

Istnieją również małe grupy: grupa przyjaciół, klub hobbystyczny, klasa szkolna itp. Przedmioty, które są ich częścią, muszą się ze sobą kontaktować. Z reguły w takich formacjach jest ktoś, kogo inni uczestnicy uznają za autorytatywnego lidera. Jeśli mówimy o oficjalnej grupie, to lider odgrywa w niej wiodącą rolę.

Członkowie grupy są świadomi swojego w niej udziału. W takiej społeczności istnieje podział obowiązków, grupowe funkcje nacisku skłaniają do zachowania się zgodnie z przyjętymi normami. Osoba będąc w grupie może zmienić swoje dotychczasowe opinie i postawy.

Jak grupa staje się kolektywem

Każdy kolektyw jest grupą. Ale nie każda grupa jest w stanie rozwinąć się do etapu kolektywnego. Aby lepiej zrozumieć różnicę między kolektywem a grupą, przeanalizujmy, jak przebiega ten rozwój.

Na początkowym etapie ludzie jednoczą się, aby wykonać określone zadanie. Jednocześnie każdy znajduje się w sytuacji, która wymaga umiejętności orientacji, sprawdzenia się. Zwykle bardzo trudno jest w pełni otworzyć się. Ludzie nie spieszą się z ujawnianiem swoich uczuć, słabości. Starają się być racjonalni, stawiając na pierwszym miejscu wzajemne uczenie się.

Druga faza charakteryzuje się tym, że członkowie grupy lepiej poznają swoje cechy. Osoby o podobnych pozycjach i podobnych percepcjach zbiegają się. Uprzedzenia wobec jednostek zostają pokonane. Rozpoczyna się krytyka stosowanych metod pracy i ustalonych zasad. Zderzają się opinie. Relacje na tym etapie mogą stać się konfliktowe. Jednak rozsądnym podejściem jest umiejętne rozwiązywanie problemów interpersonalnych i umiejętne dostosowywanie działań.

Jeżeli grupa pomyślnie przezwycięży drugą fazę, powstają sprzyjające warunki do powstania zdrowego zespołu. Na tym etapie dramatycznie wzrasta wzajemne zaufanie uczestników. Relacje stają się coraz bardziej otwarte i trwałe. Łatwiej jest dojść do porozumienia w sprawie wyznaczania celów w pracy i wspólnym działaniu.

W końcowym etapie wspólnota ludzi przybiera formę kolektywu. Między jej członkami nawiązywana jest szczególna relacja.

Porównanie

Uformowany zespół z grupy, która nie osiągnęła tego najwyższego punktu swojego rozwoju, wyróżnia się następującymi cechami:

  1. Wysoka spójność. Interakcja między ludźmi charakteryzuje się maksymalną otwartością, obecnością stałej informacji zwrotnej, wzajemną pomocą, wspólną analizą wyników i wspólną chęcią poprawy zastanej sytuacji. Na pierwszy plan wysuwa się nie rywalizacja, ale współpraca.
  2. Życzliwy związek. Członków zespołu łączą silne więzi emocjonalne oparte na wzajemnej sympatii, wspieraniu i zachęcaniu siebie nawzajem, zachęcaniu najlepszych cech charakteru. Powstaje ciepło, troska o dobro wszystkich.
  3. Całkowita zbieżność celów ogólnych i indywidualnych. Wskaźnikiem dojrzałości takiej społeczności jest stopień oddania ludzi w zespole we wspólnej sprawie. Utożsamianie intencji poszczególnych uczestników ze wspólnymi celami i zadaniami staje się warunkiem utrzymania pozytywnego, inspirującego klimatu.
  4. Zrównoważony rozwój. To kolejny czynnik dotyczący różnicy między kolektywem a grupą. Jeżeli grupa jest często uzależniona od bodźców zewnętrznych i może charakteryzować się spontanicznością zachowań, to zbiorowość, która wielokrotnie zdała próbę sił, z powodzeniem opiera się różnym wahaniom społecznym i wstrząsom.
  5. Długotrwała interakcja ludzi. Uformowanie się zespołu i nabycie jego charakterystycznych cech zajmuje trochę czasu. Zgrany zespół to niesamowita zachęta do wyzwolenia kreatywnego potencjału swoich członków i osiągania wzniosłych celów.
.