Różnica między tują a jałowcem.

Tuja i jałowiec są tak podobne, że osobie bez specjalnego wykształcenia trudno jest zrozumieć różnice. Rzeczywiście, na zewnątrz drzewa mają wiele wspólnego, a przede wszystkim podobieństwo przejawia się w łuskowatych igłach, które są bardzo niepodobne do znanych nam igieł sosny, świerka i jodły. Jaka jest różnica między tują a jałowcem i jak są do siebie podobne? Spróbujmy zrozumieć to bardziej szczegółowo.

Podobieństwa i różnice

Igieł nie można odróżnić od większości gatunków jałowców po ich wyglądzie. W obu roślinach ma postać łusek, charakterystycznych dla wszystkich cyprysów, a tylko u młodych roślin - igieł. To prawda, że ​​​​u niektórych gatunków jałowca igły w postaci igieł utrzymują się przez całe życie. Różnice pojawiają się w kształcie pąków i wielkości roślin. Dla szyszek tui i jałowca charakterystyczne są różne typy. W tuji są owalne lub podłużne z dwiema lub sześcioma parami łusek. A u jałowca szyszki (tzw. owoce) mają przeważnie kulisty kształt z jednym lub dziesięcioma nasionami różnych gatunków.

Tuja w ogrodnictwie ozdobnym

Różnica między tują a jałowcem jest wyraźnie widoczna w wielkości tych roślin. Zarówno jałowiec, jak i tuja obejmują kilka gatunków i mogą to być zarówno krzewy, jak i drzewa, często bardzo wysokie. Na przykład jałowiec przypominający drzewo może osiągnąć wysokość piętnastu metrów - o oknach piątego piętra. A niektóre rodzaje tui dorastają do siedemdziesięciu metrów przy średnicy pnia sześciu metrów! Chociaż oczywiście główne wymiary są znacznie skromniejsze.

Porównanie według pozycji w taksonomii rodziny cyprysów i rozmieszczenia w przyrodzie

Jałowiec i tuja są odrębnymi rodzajami należącymi do rodziny cyprysów. Co z kolei należy do klasy drzew iglastych. Rodzaj jałowca obejmuje sześćdziesiąt siedem gatunków, rodzaj tui - tylko pięć. Niektóre rośliny, wcześniej przypisywane przez przyrodników do rodzaju tuja, zostały później wyizolowane jako samodzielny rodzaj z rodziny cyprysów, na przykład orientalna roślina kwiatowa (Platycladus orientalis po łacinie).

Gałąź młodego jałowca z owocami

Naturalnym siedliskiem jałowca jest półkula północna od rejonów subarktycznych po tropiki. Tuja jest mniej rozpowszechniona. Terytoria, na których występuje na wolności, to rozproszone regiony umiarkowanego pasa półkuli północnej. Obie rośliny są bezpretensjonalne dla gleby, dlatego są szeroko stosowane do kształtowania krajobrazu obszarów miejskich i ozdobnego ogrodnictwa. Ponadto jałowiec od dawna znajduje zastosowanie w przemyśle spożywczym: jego zmielone szyszki są używane jako przyprawy do przygotowywania różnych potraw i niektórych napojów alkoholowych.

Tabela

Tuja Jałowiec
TaksonomiaRodzaj z rodziny cyprysów, składający się z 5 gatunkówRodzaj z rodziny cyprysów, składający się z 67 gatunków
Zasięg naturalnyLokalne obszary strefy umiarkowanej Eurazji i Ameryki PółnocnejOd subarktyki do tropików półkuli północnej
Człowiek zastosowanieDla osiedli krajobrazowych i ozdobnego ogrodnictwaDla osiedli krajobrazowych, ozdobnego ogrodnictwa, a także w przemyśle spożywczym (szyszki) oraz w małych ilościach - do produkcji ołówków (drewno)
Wymiary maksymalneWysokość - do 70 metrów, średnica pnia - do 6 metrówWysokość - do 15 metrów
.