Podstawą porównywania filozofii, mitologii i religii jest to, że są one szczególnymi formami świadomości społecznej, odzwierciedlającymi aspekty duchowe, kulturowe i światopoglądowe w zrozumieniu ludzkiej istoty, natury rzeczy i praw bytu. Aspekty te przejawiają się na różne sposoby w naukach religijnych i filozoficznych, których korzenie sięgają mitologii indoeuropejskiej i wschodniej.
Definicja
Mitologia - szczególna figuratywno-epicka forma pojmowania świata, która powstaje we wczesnym okresie rozwoju stosunków społecznych między większością narodowości i grup etnicznych. W starożytnych mitach obraz wszechświata łączy rzeczywistość i fikcję, wiedzę i wierzenia, naturalne i nadprzyrodzone, myślenie i emocjonalne postrzeganie rzeczywistości.
Religia to uporządkowany system poglądów i wierzeń, oparty na wierze w wyższy umysł i boską zasadę duchową, której podporządkowane jest życie ludzkie i wszystko, co dzieje się na ziemi. Idee religijne powstają na pewnym etapie powstawania struktur społecznych i są zawsze skorelowane z ich strukturą hierarchiczną.
Filozofia to najwyższa forma świadomości społecznej, przejawiająca się w działaniach intelektualnych i duchowych mających na celu stawianie i analizowanie pytań światopoglądowych. Nauki filozoficzne, szkoły i nurty kształtują się na podstawie praktycznych doświadczeń i głębokiego zrozumienia praw rozwoju świata materialnego i niematerialnego.
Porównanie
Mitologia odzwierciedla bezpośrednie, empiryczne myślenie zbiorowe mające na celu określenie miejsca człowieka w świecie przyrody. W mitach przypisuje mu się skromną rolę wykonawcy woli bogów, uosabiając potężne siły nieba, ziemi i żywiołu wody.
Poetyka mitów opiera się na alegorycznych obrazach i metaforach, które mają wiele znaczeń. Ich epicka forma przedstawia świat w formie uogólnionej, jako dane, które nie wymaga wyjaśnienia.
Naiwność idei mistycznych i niemożność podkreślenia w nich przedmiotu wiedzy nie umniejsza wagi mitologii jako potężnej warstwy kultury duchowej. To na jej podstawie rozwinęło się myślenie filozoficzne, w centrum którego znajdował się człowiek, jego uczucia, język, moralność, twórczość, prawa procesów historycznych i zjawiska naturalne.
Dzieła starożytnych filozofów greckich Pitagorasa, Platona i Arystotelesa stały się początkiem rozwoju filozofii jako nauki. Jej główne kierunki określane są jako ontologia – doktryna bytu, epistemologia – doktryna poznania, logika – doktryna o formach myślenia i estetyka – doktryna harmonijnej struktury świata.
Religia różni się od filozofii tym, że wyjaśnia byt nie w kategoriach jego poznawalności i samorozwoju, ale jako przejaw woli wyższego bóstwa, niezrozumiałej dla ludzkiej świadomości. Jeśli filozofia charakteryzuje się logiczną analizą, uogólnieniami, uzasadnionymi dowodami i wnioskami, to religia opiera się na bezwarunkowej wierze. Świadomość religijna przejawia się na poziomie ideologicznym – w teologii, etyce, teozoficznych doktrynach Kościoła oraz na poziomie psychologicznym – jako stereotyp zachowań i stanów emocjonalnych wierzących. Ważną społecznie formą religii jest kult, w którym kształtuje się i ustanawia system ideałów etycznych i działań rytualnych.
Wnioski TheDifference.ru
- Mitologia odtwarza figuratywny obraz świata. W religii wyobrażenia o wszechświecie kształtują się na podstawie wiary. Treścią filozofii są naukowo ugruntowane koncepcje światopoglądowe.
- Mitologia i religia skupiają się na bogach. Filozofia skupia się na osobie.
- W mitologii i religii ignoruje się ludzką zdolność do wiedzy. Istota filozofii tkwi w poznaniu i wyjaśnieniu życia we wszystkich jego przejawach.
- Mitologia jest zbiorową sztuką ludową. Religia to system poglądów i forma kontroli nad ludzką świadomością. Filozofia jest nauką humanitarną.
