Czym zajmuje się producent?

Producenci biorą udział w prawie wszystkich znaczących wydarzeniach z zakresu kultury masowej. Jaka jest ich rola w rozwoju branży? Czym zajmuje się producent?

Osoba zajmująca dane stanowisko najczęściej działa w następujących obszarach:

  • film i telewizja;
  • show-biznes;
  • przemysł muzyczny.

Zbadajmy cechy pracy producenta w każdym z nich.

Co producent robi w telewizji iw filmach

Pomimo faktu, że te dwa wymienione obszary różnią się bardzo pod wieloma względami, specyfika przypadków osób są dość podobne. Chodzi o to, że zarówno kino, jak i telewizja wiążą się z tworzeniem pewnego rodzaju produktu audiowizualnego przeznaczonego do publicznego odtwarzania. Może to być film, serial lub program telewizyjny.

Główne etapy tworzenia odpowiedniego produktu – zorientowanego zarówno na format telewizyjny, jak i prezentację w formie filmu – w zasadzie pokrywają się. Należą do nich:

  • opracowanie i doprecyzowanie pomysłu projektu;
  • poszukiwanie zasobów niezbędnych do jego realizacji;
  • tworzenie składu ekipy filmowej;
  • organizacja filmowania;
  • dystrybucja (pokazy, nadawanie, organizowanie sprzedaży na płytach).

Co robi w ten sposób producent telewizyjny i filmowy? To właśnie on jest osobą, która odgrywa najważniejszą rolę w realizacji zauważonych etapów pracy nad produktem audiowizualnym. Producent kieruje grupami specjalistów odpowiedzialnych za realizację odpowiednich punktów planu lub wykonuje tę pracę - w jej najważniejszych obszarach - samodzielnie.

Nowoczesny przemysł telewizyjny i filmowy jest w większości wypełniony projektami komercyjnymi, które oferują zwrot z inwestycji. Zadaniem producenta jest jej zapewnienie. Dlatego jeśli chodzi o rolę osoby na tym stanowisku, to najważniejsza jest, jeśli mówimy o ekonomicznym aspekcie realizacji projektów.

Producent jest często najbardziej uprzywilejowanym ze wszystkich uczestników projektu produkcji filmowej lub telewizyjnej. W wielu przypadkach nawet reżyser stosuje się do jego rad i zaleceń – osoba, bez której bezpośredniego twórczego udziału program filmowy lub telewizyjny może z zasady nie zadziałać. Zakłada się jednak, że producent będzie najmniej zainteresowany realizacją osobistych interesów: najważniejsze dla niego, jak zauważyliśmy powyżej, jest zapewnienie zwrotu z inwestycji w produkt.

Z kolei w niekomercyjnych projektach filmowych i telewizyjnych pozycja producenta może charakteryzować się znacznie mniejszym uprzywilejowaniem. Tak więc w wielu przypadkach uprawnienia osoby na odpowiednim stanowisku ograniczają się do kontroli technicznych niuansów realizacji projektu (zakup i dzierżawa sprzętu, kalkulacje finansowe itp.). Jednocześnie reżyser może odgrywać wiodącą rolę w tworzeniu programu filmowego lub telewizyjnego. To jego umiejętności i kreatywność przesądzają o zdolności obrazu lub programu telewizyjnego do odegrania tej istotnej społecznie roli, która jest nieodłączna w idei ich tworzenia.

Przemysł filmowy i telewizyjny ZSRR należy uznać za dość orientacyjny, jeśli chodzi o zrozumienie roli producenta i reżysera w projektach niekomercyjnych. Jak wiadomo, obszar ten w okresie sowieckim rozwijał się kosztem budżetu państwa. Twórcy filmów i programów telewizyjnych nie mogli myśleć o tym, że ten czy inny projekt koniecznie się zwróci. Najważniejsze, aby program filmowy lub telewizyjny mógł spełniać swoją użyteczną dla ówczesnego społeczeństwa funkcję.

Pod tym względem reżyserzy bezwarunkowo odgrywali główną rolę w przemyśle filmowym ZSRR. Zakład produkcyjny w nowoczesnym sensie był bardzo słabo rozwinięty. Jednak niektóre funkcje charakterystyczne dla współczesnych producentów często pełnił reżyser. Na przykład te związane ze wsparciem technicznym projektu. Również te funkcje mogłyby być rozdzielone między różne stanowiska – np. dyrektora obrazu lub pracowni.

W opinii wielu krytyków filmowych brak zadania odzyskania projektu doprowadził do najwyższej jakości filmów radzieckich, potwierdzonej ocenami. Na przykład na najwyższych pozycjach Kinopoisk ( http://www.ivi.ru/collections/topkp ) jest bardzo mało rosyjskich filmów. Przywódcy to głównie ci, którzy zostali sfilmowani w ZSRR. Zdaniem krytyków sowieccy reżyserzy położyli nacisk na kreatywność, treść scenariusza, jakość gry aktorów - wszystko zostało zrobione dla widza.

Producent w showbiznesie

Showbiznes to dziedzina bardzo bliska branży filmowej i telewizyjnej. Pod wieloma względami rozróżnianie między nimi wcale nie jest właściwe. Jednocześnie kino i telewizja charakteryzują się szeregiem ważnych cech wyróżniających. Przede wszystkim jest to obecność zaprojektowanego produktu - filmu lub programu telewizyjnego, który ma koncepcję holistyczną, a także z reguły jest skoncentrowany na określonej grupie odbiorców.

Z kolei showbiznes zakłada w większym stopniu ramowy charakter koncepcji oferowanej publiczności. Najważniejsze jest obecność źródła „show”, czyli kreatywnego show, które nie zostało początkowo przemyślane i nie wymyślone przez scenarzystów. Może to być dyskusja w studiu, wywiad, gra intelektualna, pokaz sztuczek i innych umiejętności. W kinie i telewizji wiodącą rolę odgrywa scenariusz i aktorstwo, w showbiznesie z reguły kreatywność sytuacyjna i improwizacja.

Zauważona specyfika rozważanej sfery z góry determinuje specyfikę roli producenta. Podobnie jak w przypadku filmu i telewizji, show-biznes – jak sama nazwa wskazuje – jest przemysłem zorientowanym na komercję. Jeśli nie mówimy o zarabianiu na tym czy innym projekcie, to już nie jest show-biznes.

Zadaniem producenta jest zatem stworzenie mechanizmu monetyzacji wytworzonego produktu kultury masowej. W tym sensie jest tak samo jak w przypadku filmu komercyjnego czy programu telewizyjnego – jeśli chodzi o zwrot inwestycji w ich stworzenie. Ale metody rozwiązania rozważanego problemu w tym przypadku mogą być zupełnie inne.

W branży filmowej i telewizyjnej istnieje tylko kilka mechanizmów monetyzacji – wpływy z biletów, tantiemy, reklama. W sytuacji show-biznesu struktura schematów komercjalizacji projektów jest z reguły nieporównywalnie bardziej skomplikowana.

Są więc programy za udział, w których osoba musi zapłacić organizatorom (lub np. kanałowi telewizyjnemu), mimo że może być głównym bohaterem fabuły. W przypadku angażowania aktorów do kręcenia filmu wszystko jest dokładnie odwrotnie. Zakłada się jednak, że bohater programu telewizyjnego, który zapłacił za swój udział w nim, będzie mógł później na tym zarobić i odzyskać swoją inwestycję. Na przykład, jeśli jest to autor humorystycznych monologów, to utrzymuje swoje oceny i sławę poprzez płatne uczestnictwo w programach. Z kolei ze względu na swoje uznanie uważany jest za gwiazdę i potrafi dawać recitale, prowadzić drogie imprezy firmowe.

Zabawne, że obie strony (organizator programu telewizyjnego i uczestnik strzelaniny) z reguły mają własnego producenta. Każdy z nich rozwiązuje zatem ten sam problem – zapewnienie zwrotu z inwestycji projektu, ale metody są różne. W pierwszym przypadku producentowi zależy na tym, aby jego program był jak najbardziej wyceniony i intrygujący - aby zarobić na nim zarówno tradycyjnymi metodami (reklama, opłaty licencyjne), jak i poprzez rozsądne pobieranie opłat od uczestników. W drugim przypadku producent stawia sobie za zadanie utrzymanie ocen swojego partnera – w celu dalszego zarabiania dzięki jego uznaniu, umiejętnościom i talentom.

Rozważany przykład jest jednym z bardzo wielu możliwych schematów monetyzacji sfery show-biznesu. W związku z tym role odgrywane przez producentów w swoich branżach są bardzo zróżnicowane. Z zachowaniem oczywiście wspólnej cechy ich działań w postaci rozwiązania problemu zapewnienia zwrotu projektu.

Co robi producent muzyczny?

​​​​

Przemysł muzyczny jest również ściśle powiązany zarówno z filmem i telewizją, jak i show-biznesem. Posiada cechy, które zbliżają go zarówno do pierwszej, jak i drugiej sfery. Podobnie jak filmy i programy telewizyjne, przemysł muzyczny tworzy całościowy produkt, który ma koncept – piosenkę, klip, kolekcję. Z kolei śpiewacy i muzycy mogą być także bezpośrednimi uczestnikami różnych pokazów – jako osoby generujące ten sam element kreatywności, który publiczność chce obserwować.

Zatem to, co robi producent muzyczny, może być jednocześnie podobne do działalności osoby zajmującej odpowiednią pozycję, zarówno w przemyśle filmowym i telewizyjnym, jak iw showbiznesie. Jednocześnie praca osób zatrudnionych w tym obszarze charakteryzuje się szeregiem cech wyróżniających.

Głównym produktem w branży muzycznej jest piosenka, a jej tworzenie wymaga dużego talentu i wyjątkowej kreatywności. W przypadku filmu i telewizji oryginalność koncepcji można z powodzeniem osiągnąć metodami technologicznymi (manipulacja scenariuszem, dodawanie różnych efektów specjalnych), a poza tym praca ta jest często wykonywana przez kilka osób jednocześnie. Producent może bezpośrednio interweniować, jeśli jest to celowość komercyjna.

Pisanie muzyki jest procesem niezwykle trudnym do umieszczenia w ten sposób w nurcie technologicznym. Producent nie może powiedzieć kompozytorowi: „Zamień te i tamte nuty, zwiększ tempo, popraw akordy”. To złamie twórczy impuls autora piosenek, a produkt muzyczny może w ogóle nie zadziałać.

Jednak producent działający w branży muzycznej zawsze może wybrać, która z kompozycji skomponowanych przez tego czy innego autora jest najlepiej dostosowana do perspektyw dalszej komercjalizacji. Zatem głównym zadaniem osoby na tym stanowisku jest poszukiwanie i selekcja talentów zdolnych do wygenerowania twórczego produktu, który nie tylko staje się wynikiem twórczego impulsu autora, ale ma też perspektywę stać się zasobem zarobkowym.

Producent muzyczny musi posiadać umiejętności niezbędne do rozwiązania danego problemu – słuch, głos, ewentualnie umiejętność gry na dowolnych instrumentach. W przeciwnym razie nie będzie działać ocena perspektyw percepcji piosenki skomponowanej przez autora przez odbiorców docelowych. Producent musi umieć wyczuć muzykę, zrozumieć, jakie uczucia może wywołać w innych ludziach.

Z kolei w branży filmowej i telewizyjnej nie jest wcale konieczne, aby osoba na odpowiednim stanowisku oceniała jakość występów aktorów w podobny sposób. Najprawdopodobniej nada reżyserowi odpowiednią funkcję - a on na podstawie danych wejściowych określonych opcjonalnie przez producenta wybierze odpowiednią obsadę.

Zatem rola producenta, treść jego działalności i funkcje mogą się znacznie różnić w zależności od specyfiki branży kultury masowej. Zrzesza osoby pracujące na omawianym stanowisku, zadanie polega na tym, aby projekt odniósł sukces komercyjny, jeśli nie mówimy o finansowaniu zewnętrznym (jako opcja, kosztem budżetu państwa). Ale metody jego rozwiązania będą zdeterminowane specyfiką konkretnej sfery działalności producenta.

.