نحوه انتخاب رینگ برای ماشین.

رینگ های چرخ بخش مهمی از خودروهای مدرن هستند. احتمالاً ، بعد از موتور ، این دومین جزئیات مهم است - ماشین بدون آنها کار نخواهد کرد. هنگام انتخاب رینگ برای "اسب آهنی" خود ، اکثر رانندگان در درجه اول با طراحی و هزینه آنها هدایت می شوند ، اما هنگام انتخاب مهم است که تفاوت های دیگر ، نه چندان مهم را در نظر بگیریم!

کدام چرخ ها را باید انتخاب کنید: فولادی ، ریخته گری یا جعلی؟

بنابراین چگونه می توان رینگ ها را برای ماشین خود انتخاب کرد؟ این سوال تقریباً برای هر راننده ای به ذهن خطور می کند. رینگ های چرخ از نظر اندازه ، نحوه نصب و تکنولوژی ساخت متفاوت هستند. چرخ های فولادی و آلیاژی سبک وجود دارد ، دومی به نوبه خود به چدن و ​​جعلی تقسیم می شوند. از نظر طراحی ، چرخ ها تاشو و غیرقابل جمع شدن هستند. دیسک های تاشو بسیار نادر هستند و دیسک و لبه موجود در آنها با استفاده از اتصالات رزوه ای به یکدیگر متصل می شوند.

رینگ های مهر شده رایج ترین هستند. بیشتر اوقات ، این چرخ ها از کارخانه روی ماشین نصب می شوند. مزایای اصلی دیسک های فولادی قابلیت نگهداری عالی آنها در صورت آسیب و همچنین هزینه کم است. یک دیسک فولادی فقط یک قطعه آهن است ، بنابراین برای شکستن یا ترکیدن آن یک ضربه بسیار سخت طول می کشد. و از آنجا که این چرخ ها اغلب مچاله شده اند ، بازسازی آنها آسان است. دیسک های فولادی دارای معایب قابل توجهی هستند ، از جمله آنها می توان توده قابل توجهی را تشخیص داد ، عدم طراحی مطلق و ظاهر بسیار جذاب و همچنین مقاومت در برابر خوردگی ضعیف. خوب ، دیسک هایی که با زنگ مینای دندان پوشانده شده اند به سرعت.

چرخ های آلیاژی سبک با استفاده از آلومینیوم یا منیزیم تولید می شوند. چنین چرخ هایی به دو صورت تولید می شوند: ریخته گری یا آهنگری. مزایای اصلی چرخ های آلیاژی سبک وزن کم آنها است که باعث می شود هموار سواری را بهبود ببخشد و فرسودگی سیستم تعلیق ، مقاومت در برابر خوردگی بالا و طراحی شیک کاهش یابد. هندسه آنها ایده آل است ، بنابراین ، با تعادل مناسب ، هر گونه ارتعاش چرخ حذف می شود.

چرخ های آلیاژی سبک به صورت ریخته گری یا جعلی در دسترس هستند. چرخ های ریخته گری دارای ساختار فلزی دانه ای داخلی هستند که می توان آن را به اشکال اصلی آنها نسبت داد.در حین کار ، عمدتا در جاده های بی کیفیت ، ترک های نامرئی تجمع می یابد ، به همین دلیل ، در اثر برخورد ، دیسک می تواند ترک بخورد.

رینگ های فرفورژه دارای ساختار الیافی چند لایه ای از فلز هستند که باعث دوام فوق العاده آنها می شود. این ویژگی به چنین محصولی اجازه می دهد تا حتی ضربه های شدید را تحمل کند. البته از نظر تئوری ، چرخ های جعلی می توانند مچاله شوند ، اما اغلب چرخ دست نخورده باقی می ماند و سیستم تعلیق خراب می شود. خوب ، معایب اصلی چنین رینگ ها هزینه بیش از حد بالا در نظر گرفته می شود ، در نتیجه آنها هنوز توزیع گسترده ای دریافت نکرده اند.

شایان ذکر است که هنگام تغییر چرخ های فولادی استاندارد به چرخ های آلیاژی سبک ، اغلب لازم است از میخ یا پیچ هایی با طول بیشتر استفاده شود ، زیرا چرخ های آلیاژی سبک ضخیم تر هستند. بنابراین ، اندازه پایه استاندارد ممکن است کافی نباشد.

انتخاب رینگ ها: ابعاد نقش بسزایی دارند

هنگام انتخاب رینگ برای خودرو ، باید ابعاد آنها را در نظر بگیرید ، زیرا از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. بسیاری از صاحبان خودروها سعی می کنند بزرگترین رینگ های ممکن را که می توانند بر روی یک ماشین خاص نصب شوند "بچسبانند". اما چنین اقداماتی اغلب اشتباه است.

اول از همه ، شما باید اندازه نصب رینگ های خودرو را بدانید. بیشتر اوقات در خودروهای تولیدی ، از جمله SUV ، از چرخ های با قطر 10 ، 12 - 22 اینچ استفاده می شود. اکثریت قریب به اتفاق خودروهای تولید شده دارای رینگ هایی از 13 تا 17 اینچ هستند و چرخ های بزرگتر معمولاً روی SUV ها یا مدلهای اسپرت نصب می شوند.

اخیراً ، روند رو به رشدی برای افزایش قطر نصب چرخ وجود دارد. به عنوان مثال ، اتومبیل های مجهز به دیسک 13 اینچی دارای چرخ های 14 اینچی هستند. این تغییرات به منظور استفاده از لاستیک های با مشخصات پایین انجام می شود که قابلیت سواری بهتری نسبت به تایرهای پروفیل بزرگ دارند. با این حال ، اگر از چرخ های آلیاژی روی خودرو استفاده شود ، چنین پیشرفت هایی مفید خواهد بود ، زیرا چرخ های فولادی با قطر بیشتر فقط وزن اضافی را اضافه می کنند.

قطر نصب سوراخ ها. سوراخ مرکزی

قطر سوراخ برای نصب دیسک یکی دیگر از نکات مهم هنگام انتخاب دیسک است. این اندازه با حروف PCD که به معنی قطر دایره پیچ است تعیین شده است و تعداد حفره ها در کنار آنها نوشته شده است. به عنوان مثال ، نوشتن PCD 98/4 به این معنی است که دیسک دارای چهار سوراخ در قطر 98 میلی متر است.

شایان ذکر است که خطای چند میلیمتری PCD در انتخاب رینگ ها نامحسوس خواهد بود ، زیرا سازندگان رینگ ها سوراخ های نصب را با تحمل خاصی در طرف قطر بزرگتر ایجاد می کنند.بنابراین ، اغلب یک چرخ با اندازه PCD 98/4 بر روی یک هاب با اندازه PCD 100/4 نصب می شود ، زیرا از نظر چشم 98 و 100 میلی متر با یکدیگر تفاوت ندارند. در حین کار ، چنین نادرستی هایی غیرقابل قبول است ، زیرا در این مورد ، از بین همه مهره ها یا پیچ ها ، فقط یکی به درستی محکم می شود و سوراخ های دیگر "برداشته می شوند" ، و بست های چرخ شل می شوند یا با تعصب سفت شد این بدان معناست که چرخ به طور کامل بر روی هاب نمی نشیند ، بنابراین در جهت حرکت "ضربه" می زند. و در بدترین حالت ، بستهایی که کاملاً محکم نشده اند به خودی خود باز می شوند ، در نتیجه چرخ می تواند در حرکت حرکت کند.

هر چرخ دارای یک سوراخ مرکزی است. برای چرخ های کارخانه ، که روی یک ماشین روی نوار نقاله نصب شده اند ، سوراخ مرکزی در امتداد محور هاب نصب شده است ، بنابراین چرخ با تلاش خاصی در صندلی نصب می شود. در کارخانه های اتومبیل ، چرخ ها دقیقاً در امتداد سوراخ در مرکز متمرکز شده اند و قطر آن فرود است. دیسک های فروخته شده در فروشگاه دارای یک سوراخ مرکزی هستند که کمی بزرگتر از قطر مورد نظر است. هنگام انتخاب دیسک های چرخ ، این باید در نظر گرفته شود. تولیدکنندگان قطعات خودرو اغلب قطر سوراخ مرکزی بزرگ را ارائه می دهند ، به همین دلیل آنها دیسک ها را با مجموعه ای از حلقه ها تامین می کنند.

جابجایی چرخ

افست چرخ یکی دیگر از شاخص های مهم است که هنگام انتخاب چرخ برای خودرو باید بدانید. بر ثبات و جابجایی تأثیر می گذارد. خروج از چرخ فاصله بین سطح طولی تقارن لبه چرخ و صفحه اتصال آن است. بین صعودهای مثبت ، مثبت (هاب به بیرون بیرون زده است) و منفی (هاب به سمت داخل فرو رفته است) تمایز قائل شوید. برای هر مدل ، جابجایی چرخ به گونه ای تعیین می شود که بار روی یاطاقان چرخ حداقل باشد. تولید کنندگان چرخ آلمانی معمولاً با ET جبران می کنند (به عنوان مثال ، ET 30 یک افست مثبت 30 میلی متر است ، و ET - 30 یک افست منفی با یک شاخص مشابه است) ، تولید کنندگان فرانسوی - DEPORT و در سایر کشورها - OFFSET.

مهم است بدانید که نصب دیسک هایی با افست غیر استاندارد بر روی خودرو توصیه نمی شود. اگر سرازیری کاهش یابد ، پیست گسترده تر می شود ، ثبات خودرو کمی بهبود می یابد و خود ظاهر "مسابقه ای" بیشتری به خود می گیرد. با این حال ، در این مورد ، بار بر روی هاب ها و عناصر تعلیق به طور چشمگیری افزایش می یابد. با افزایش افست ، مسیر باریک می شود ، اما این گزینه غیرممکن است ، زیرا دیسک ها در مقابل ترمزها قرار می گیرند.

هزینه و هزینه آن

مزیت اصلی رینگ های فولادی هزینه کم آنهاست.به عنوان مثال ، برای چرخ های 15 اینچی ، که به طور منظم در اکثر اتومبیل های ارزان قیمت خارجی تولید داخلی نصب می شوند ، باید حدود 1000-1500 روبل و برای خارجی-1500-2000 روبل هزینه کنید. در عین حال ، دیسک های با قطر 13-14 اینچ ، که در اتومبیل های روسی رایج هستند ، حتی کمتر هزینه خواهند داشت - تا 1500 روبل. لازم به ذکر است که انتخاب دیسک های خارجی ترجیح داده می شود ، زیرا آنها بهتر از خوردگی محافظت می شوند.

کاملاً منطقی است که چرخ های آلیاژی بسیار گرانتر از فولاد هستند و همه اینها به دلیل مزایای فنی زیاد است. قیمت آنها بسته به طراحی و سازنده بسیار متفاوت است. به عنوان مثال ، یک چرخ آلیاژی سبک داخلی با قطر 15 اینچ به طور متوسط ​​2000-3000 روبل و یک خارجی-3000-3500 روبل هزینه خواهد داشت. دیسک های بزرگتر با طراحی منحصر به فرد می توانند بین 10000 تا 15000 روبل و حتی بیشتر هزینه داشته باشند.

رینگ های چرخ جعلی دارای حداکثر مزایای فنی هستند. با این حال ، هزینه آنها بسیار بیشتر از چرخ های ریخته گری نیست. به عنوان مثال ، برای یک چرخ جعلی 15 اینچی داخلی ، باید به طور متوسط ​​2500-3500 روبل بپردازید. اما برای یک محصول خارجی ، 3-4 بار بیشتر درخواست می کنند.

چگونه رینگ های چرخ را انتخاب می کنید؟

رینگ های چرخ به درستی انتخاب شده تأثیر مستقیمی بر ایمنی رانندگی دارند. بنابراین ، ویژگی های رینگ های خریداری شده باید تمام الزامات سازنده خودرو را برای رینگ ها برآورده کند. و فقط در این صورت ، از بین دیسک هایی که متناسب با الزامات هستند ، آنهایی را انتخاب کنید که چشم را خوشحال می کند.

چرخ ها می توانند ظاهر خودرو را بهتر کرده و برعکس بدتر کنند ، بنابراین این موضوع باید با جدیت خاصی مورد توجه قرار گیرد. هرکسی لوازم جانبی را برای ماشین خود انتخاب می کند.