علائم نگارشی چه چیزی را مطالعه می کند؟.

نقطه گذاری ها سیستمی از علائم نقطه گذاری هر زبان ، قوانین حاکم بر ترتیب این علائم ، و همچنین بخشی از زبان شناسی است که این قواعد را مطالعه و سیستم بندی می کند. فرآیندهای ارتباطی مدرن در جامعه روسی زبان نشان می دهد که استفاده از علائم نگارشی را کنار گذاشته و ساختارهای واژگانی را به ابتدایی ساده می کند. مردم نمی دانند چرا علائم نگارشی مورد نیاز است و آنچه مورد مطالعه قرار می گیرد ، و نادیده گرفتن این امر مستلزم عدم امکان تدوین دقیق و آسان یک فکر است.

این عقیده وجود دارد که ما به علائم نگارشی نیاز داریم تا به طور تصادفی کسی را که باید اعدام شود عفو نکنیم. این مثال مدرسه قبلاً دندان ها را روی لبه گذاشته است ، و کسانی که قوانین را نادیده می گیرند ممکن است به درستی متوجه شوند که در صورت چنین برداشت مبهمی ، این عبارت را می توان به شیوه ای کاملاً متفاوت ساخت یا به دو تقسیم کرد. البته این برداشت بیش از حد تحت اللفظی است. در واقع ، ما برای انتقال ریتم و آهنگ یک عبارت (لحن عبارتی) در نوشتار به علائم نگارشی نیاز داریم ، معانی که از نظر لغوی و دستوری قابل انتقال نیستند. چخوف علائم نگارشی را با یادداشت هایی که خواننده اندیشه نویسنده را دنبال می کند و آن را درک می کند مقایسه کرده است.

برای جداسازی جملات و قسمت هایی از جملات از یکدیگر علائم نگارشی لازم است - همه زبان شناسان با این امر موافقند. اما هدف کاربردی چنین دپارتمانی موضوع بحث علمی است. سه اصل نقطه گذاری در زبان روسی وجود دارد: ساختاری ، معنایی و لحن.

اصول ساختاری و معنایی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. اصل ساختاری وابستگی قرار دادن علائم نگارشی را در نحو جمله فرض می کند. این نوع استفاده از علائم پایدار ، اجباری است ، این امر باعث می شود برخی از جملات و قسمت های آنها را از برخی دیگر جدا کرده و اهمیت ساختاری آنها را تعیین کنیم. بخشهای ساختاری قابل توجه با بخشهای معنایی منطبق است و برای بیان معنا مفید است. اگر علائم نگارشی را در رابطه با دستور زبان در نظر بگیریم ، در صورت ارتباط با واژگان - معنایی ، اصلی ترین اصل ساختاری خواهد بود. محتوا به صورت نحوی است و ساختار دستوری محتوای اندیشه را منتقل می کند.

اصل لحن معنایی و ساختاری را همراهی می کند ، بنابراین ، برخی زبان شناسان آن را اختیاری می دانند. با این حال ، هر جمله ، هر عبارت همیشه نشانه هایی از لحن را در خود دارد ، بنابراین نمی توان آن را نادیده گرفت. در صورتی که اهمیت معنایی داشته باشد ، لحن با روابط ساختاری-معنایی بین بخشهای یک جمله (یا جملات) همراه است و نتیجه آن است. اگر لحن فقط ویژگی های احساسی گفتار را منعکس می کند ، در این صورت اصل قرار دادن علائم نگارشی کاملاً صدایی خواهد بود. به این ترتیب ، درخواست تجدید نظر می شود. در موارد دیگر ، ویژگیهای معنایی و ساختاری غالب می شوند و لحن از آنها اطاعت می کند.

نقطه گذاری زبان روسی یکپارچه ، ثابت است و به هدف کاربردی و سبکی متن بستگی ندارد: هم برای یک اثر هنری و هم برای یک یادداشت ، قوانین یکسان خواهند بود. با این حال ، ما می توانیم در مورد علائم نگارشی هنجاری و غیر هنجاری صحبت کنیم. هنجارهای هنجاری شامل هنجارهای عمومی و موقعیتی است: اولین ویژگی هر متنی است و در چارچوب تحصیلات اجباری متوسطه تسلط دارد ، دوم - گروهی از متون یک نوع خاص. هنجارهای موقعیتی به ماهیت اطلاعات منتقل شده بستگی دارد: به عنوان مثال ، در متون تبلیغاتی آنها عملکرد سیگنال را انجام می دهند ، در موارد تبلیغاتی - یک لهجه.

علائم نگارشی هنجاری به معنای قرار دادن علائم نگارشی خارج از هنجارها ، اما مطابق با قصد نویسنده و استفاده از تکنیک های هنری است. با این حال ، این بدان معنا نیست که علائم نگارشی هنجاری به طور کامل نادیده گرفته می شود. یک حد مشخصی وجود دارد که نباید بیش از آن از علائم نویسنده فراتر رفت - امکان درک متن توسط خواننده. نقطه گذاری های غیر هنجاری همیشه بر اساس اصول هنجاری است. [نه].